Je ligt in bed. De wereld is stil, maar in jouw hoofd blijft het lawaai aanhouden.

Een blik. Een woord. Een nuance die blijft haken. Was je te enthousiast? Te intens? Je probeert het te begrijpen, maar vindt geen rust.

Voor mensen met hoogbegaafdheid is overdenken geen keuze. Een hooggevoelig brein registreert alles: toon, lichaamstaal, onuitgesproken signalen. Wat voor een ander geen betekenis heeft, kan bij jou nachten blijven nazinderen.

Wat als je iets verkeerd hebt gedaan? Wat als die blik iets bedoelde?

Denken verandert in malen. Malen leidt tot slapeloosheid. Je herschrijft de dag, in een eindeloze poging om grip te krijgen op wat al gebeurd is.

En dat is vermoeiend. Eenzaam ook. Want hoe leg je uit dat één klein moment je hele nacht kan domineren?

Toch: je bent niet raar. Je bent niet te veel. Je hebt een intens werkend brein. Dat is geen fout – het is een kwaliteit. Maar ook een die energie vraagt.

Wat helpt?
Adem. Schrijf. Fluister tegen jezelf: “Dit mag morgen weer.”
Gun je hoofd rust, omdat jouw lichaam het verdient.