Zoals het 10-jarige meisje dat zich wekenlang verheugde op een schooluitstap. Ze wist alles over het museum en de planten die er stonden. Enthousiast deelde ze haar kennis, maar niemand luisterde. Tijdens de rondleiding werd ze genegeerd. Bij de groepsopdracht bleef ze alleen achter. En tijdens de lunch zat ze eenzaam op een bankje.
’s Avonds liep ze stilletjes naar huis. Dromerig. Verdrietig.

Wat lijkt op dromerigheid of teruggetrokken gedrag, is vaak het gevolg van onderprikkeling. Deze kinderen leren razendsnel, stellen diepgaande vragen en hebben een enorme behoefte aan intellectuele stimulatie. Als die uitblijft, verliezen ze hun concentratie, trekken zich terug of gaan zelfs onderpresteren.

Hoogbegaafde kinderen  worden vaak bestempeld als “ongeconcentreerd”, terwijl ze de leerstof allang begrijpen?
Het wegdromen is het gevolg van een hoofd dat al bezig is met complexere vragen?

Als ouder of leerkracht is het cruciaal om niet alleen naar het gedrag te kijken, maar naar de behoeften achter het gedrag. Wat weet het kind al? Wat wil het nog leren? Waar raakt het écht door geboeid?